مشکل امروز ما کجاست؟ سوالی که همیشه ما بر اساس پی فرض‌ها و اطلاعات ورودی خود پاسخ داده‌ایم. وظیفه چیست؟ هر شخص در محدوده فکری و عملی خود به تحلیل اوضاع و روند جامعه می‌پردازد. می‌بنیم که عده‌ای همچنان بر سر آغاز جنگ اسرائیل یا آمریکا با ایران بحث می‌کنند، جنگی که بدون اینکه آنها بیایند هم شروع شده و ما خارج از میدان جنگ نیستیم، نهایت اینکه زمین و زمینه تفاوت می‌کند...  عده‌ای بر وقایع 18 تیر و بازخوانی آن و لزوم دقت در آن اصرار دارند تا شاید بیکار نباشند و البته معلوم نیست چرا این همه اصرار دارند که به بازخوانی پروژه شکست خورده بپردازند و نبش قبر کرده و سرکردگان فراریش را مطرح کنند...  عده‌ای همچنان شب‌ها قبل از خواب نیم ساعت به انتخاب یک گزینه بین عبد الله نوری و خاتمی و عارف می‌گذرانند تا اعلی حضرت هفتم را هم خواب ببینند!... عده‌ای همچنان احمد باطبی را در نظر گرفته‌اند و می‌گویند اینکه به دامن دشمن مردم ایران رفته خوب است یا بد؟.... عده‌ای همچنان در صدد کشف اضافات خاتمی و نقاط ضعف یک شهردار می‌گردند، در حالی که دیر آمده‌اند چون خودشان قبلاً این کار را کرده‌اند. خلاصه در این ایام و لیالی(!) هر کس بنا به دید خود به نتیجه‌ای می‌رسد.

اما مردم چه؟ باید به سراغ کسی رفت که ورودی اطلاعاتش نسبت به مردم باز باشد، همه جنبه‌ها را ببیندو در حقیقت مشکلات پیش فرض‌های ذهنی او باشد. چه کسی امروز این چنین اجرائی و آگاه است؟ سوال از شدت وضوح همراه با پاسخ بود! شاید کم و بیش از احمدی‌نژاد هنگام سوال‌های شخصی و یا سیاسی شنیده یا خوانده باشید که فعلا زمان کار و فعالیت است و جای این چیزها نیست، اما شنیدن از گذشته، مُهر دیگری بر حقیقی بودن این ادعاست. در مصاحبه‌ای که شهروند امروز با مهرداد بذرپاش می‌کند (جدای ای خط و ربط دو طرف مصاحبه) در جائی آمده که بحث بر ثبت نام هنگام شهرداری دکتر بود:« یادم است جوابی که دکتر به دانشجویان داد این بودکه آنها را به صبر فرا خواند. گفت که الان این بحث‌ها زود است. چرا که فضای جامعه از فضای کار خارج می‌شود. در زمانی که از اصفهان برمی‌گشتیم، من از ایشان پرسیدم که حالا واقعا تصمیم دارید در انتخابات شرکت کنید یا نه که همان جواب را به من داد و گفت که این بحث‌ها فعلا زود است و زمان ما، زمان کار است» در حقیقت آنچه امروزه برای رسیدن به ایرانی سربلند به آن نیاز داریم، مدیری است که به مشکلات مردم آگاهی داشته باشد و بی‌جهت نیست که مردم او را برای دوره نهم و دهم ریاست جمهوری انتخاب کرده‌اند. مشکلات اقتصادی مهمترین دغدغه است. و این را کسی پی خواهد برد که همه امور کشور را در همه نقاط دیده باشد. هرچند او به عنوان یک شاگرد کوچک رهبری که امسال دو انتظار داشت را برآورده می‌سازد. یکی نوآوری و دیگری شکوفائی. در حقیقت جدائی از ایجاد چنین تحولی بر پایه آگاهی به مشکلات مردم ناظر بر نوآوری اقتصادی است، بلکه مانند برداشتن نازیبائی‌ها و مشکلات در برابر رود خروشان اقتصادی و زندگی مردم ایران می‌باشد. آنچه که تاکنون از ثروت‌های این مردم زحمت دیده و کشیده توسط برنامه‌ها و داده‌های غلط به هدر می‌رفت و جنگ فقر و غنا را مغلوب باطل می‌ساخت. و نکته جالب در این میان با همه سیاسی بازی‌هایی که حتی از برخی مثلاً اساتید اقتصاد برخی دانشگاه‌ها در این مورد دیده می‌شود و ناخوشنودی‌ها از فعالیت جدید یک رئیس جمهور ارزشی و محبوب‌تر شدن او و نسبت دادن این فعالیت به رقابت‌های سیاسی، سخن دکتر است:« اگر یک روز از عمر دولت باقی مانده باشد و احساس شود که اصلاحاتی به نفع مردم است، قطعاً این اقدام را عملی خواهد کرد...» این فرهنگ برگرفته از فرهنگ همدردی با مستضعفان و نگاه بلند مدت و دلسوزانه و آگاهانه به مشکلات است. دوستی می‌گفت این کار باید از دو سال پیش آغاز می‌شد اما باید گفت مشکلاتی مثل دیدگاه غلط افرادی مثل دانش جعفری و نیاز به زمان برای طرح‌ریزی برنامه‌ای که دولت قبل از ترس و بی‌عرضگی نتوانست انجام بدهد و همچنین آگاهی کامل به مشکلات نیاز این مدت بود. از طرفی بر شتاب زده نبودن آن تاکید می‌شود و از طرفی بر دیر اجرا شدن و نزدیک به انتخابات بودن نظر می‌شود. و باز هم نکته‌ی جالب در این میان فعال شدن همه مسئولینی که تاکنون در خواب غفلت از مشکلات ولی نعمتان این انقلاب بوده‌اند. همه فعال شده‌اند ولی ای کاش برخی بیدار و فعال نمی‌شدند تا حداقل این طرح با کارشناسی و نظر کارشناسان بدور از بروکراسی نمایندگان و اعضای مجمعی که یک ساعته ردیف بودجه برای خود تغییر می‌دهند و بعد مجمع هم یک توصیه اخلاقی به آن اضافه می‌کند و کم کم  برای خود شأن قانون‌گذاری قائل می‌شود، ادامه پیدا بکند. غلبه گفتمان وظیفه و فعالیت و دردمندی و کارشناسی و شکوفائی و نوآوری، باید در این جامعه بروز بکند که در این سه سال هر روز با وجود موهبتی مانند احمدی‌نژاد امید بیشتری به آن می‌رود...

پینوشتـ..................................................................
تحلیل‏های مردمی را بیش از نکات و اخبار ناگفته دوست دارم.